Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
Nooit gekend
toegevoegd door Lies, 9 juli 2008
Ik heb je gekend
Ik heb je nooit gekend
Ik heb je ooit ontmoet
Een keer of twee
Ik ken je gezicht niet
En toch spookt het al weken door mijn hoofd
Tranen steken mijn adem af
Belemmeren mijn geest
Ik ken je niet
Ik ken je wel
Weet wie je bent
En toch weer niet
Maar mis je toch
. 1 Reactie op dit bericht . Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen
Dag Els
toegevoegd door Martine, 4 juli 2008
Hey meid,
vanochtend viel het EVA magazine in mijn bus. Er staat een "in memoriam" in...
Stilaan zou het nu toch tot me moeten doordringen dat je weg bent, maar toch kan ik het moeilijk aanvaarden. Je laatste smsjes staan nog steeds in mijn gsm. Als ik ze zie, heb ik het gevoel dat je elk moment opnieuw kan sms'en. In mijn hoofd weet ik wel dat het niet kan, maar mijn hart wil niet volgen...
Ik heb vandaag trouwens deliberatie. Vanavond ken ik mijn resultaat. Dus ik studeer af...
Ah ja, en ik ben toegelaten tot de therapie-opleiding :-) Maar dat wist je al waarschijnlijk. Ik twijfel veel, maar er zijn mensen die in me geloven, ook jij, en ik probeer me daaraan op te trekken...
Ik wou dat het allemaal niet waar was, Els, dat je weg bent. Ik mis onze gesprekken enorm, elke dag...
Veel liefs,
Martine
de bibklas
toegevoegd door Nele, 1 juli 2008
dag Els,
Binnenkort zijn het weer gentse feesten. Natuurlijk ga ik iedereen van onze bib-klas optrommelen om enen (of wel iets meer) te gaan drinken en om te gaan salsa-dansen met Gert.
Je zal er niet bij zijn, en toch zal je bij ons zijn.
Nele
Afscheid nemen
toegevoegd door Niels Van Eetvelde, 28 juni 2008
Ik kreeg net als Katrien en zovelen van onze lichting op het college het infobladje binnen, een paar dagen terug. Wat vond ik het fijn om nog eens van al die mensen te horen wat ze gestudeerd hadden, waar ze terechtgekomen waren. Met wie ze hun leven verder opbouwden. Toen ik bij Els haar naam passeerde enkel die datum zag staan sloeg dit gevoel om in verbazing, en ongeloof. In mijn zoektocht naar antwoorden vond ik deze blog, waar ik mijn medeleven met de familie en vrienden van Els wil betonen.
Els was mijn klasgenote in de Latijnse, een 'stilleke', net zoals ik. We hadden niet zo veel contact, maar haar eigenzinnigheid en 'alternatieve' overtuigingen zijn me bijgebleven. Ook na het middelbaar ben ik haar nog een paar keer tegengekomen. Het bleef bij een korte, wederzijdse glimlach.
En toch... het blijft zo onwezenlijk en moeilijk te begrijpen dat ze er niet meer is. Zelfs al heb je nauwelijks contact meer met iemand, het maakt niet uit welke weg men uitgaat, maar je hoopt nooit dat het zo vergaat.
Lieve Els, ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je recht op had.
Mijn oprechte deelneming
Woorden schieten tekort....
toegevoegd door Sofie Van Mieghem, 27 juni 2008
Lieve familie,
Woorden schieten te kort, ik kreeg het niet neergeschreven al die tijd.
Ik kon niet aanwezig zijn op de begrafenis omdat ik die dag een opdracht had die ik niet kon verplaatsen of afzeggen.
Ik las dag na dag en week na week wat iedereen neerschreef op deze mooie site... maar zelf kon ik het niet!
Ik wist niet wat ik zou schrijven en hoe dan wel.
Ik begreep het niet en kon het niet vatten.
Het was ook al even geleden dat ik Els nog ontmoette. En plots was ze er niet meer!
Plots iemand kwijt,
zomaar verloren,
zomaar ineens
bij jullie vandaan.
Het lijkt altijd ergens anders
te gebeuren, maar was toch zo dichtbij...
De ballon zei 'KRAK' en weg was zij!
Het valt nog steeds niet te begrijpen dat je afscheid moest nemen.
Ik hoop dat jullie van vele lieve mensen steun en kracht mogen
blijven ondervinden om de donkere wolken weg te blazen
zodat de zon jullie kan verwarmen!
Innige deelneming!
GAIA
toegevoegd door Joost Vandeputte, 27 juni 2008
Hallo Els
Ik ben het Joost, één van je collega's in de bibliotheek. Ik wou hier een herinnering levend houden. We spraken over dierenrechten. Ik vertelde je over één van de eerste acties bij Gaia, de ponies op de kermis. Jij vertelde over jouw ervaring. Het heetst van de strijd, de actie met de veeboeren . Dat verschil is me altijd bijgebleven. Je bent er nu even niet. Maar ik weet zeker we zien elkaar nog. Dan kunnen we verder praten. Want ons gesprek is nog lang niet over.
Joost
Dag Els
toegevoegd door Katrien Verhofstadt, 25 juni 2008
Dag Els,
Ook van mij is het lang geleden dat je iets hebt gehoord. Te lang.
Ik kreeg vandaag "SLC 10 jaar later" in de bus, en zag onthutst het kruisje achter jouw naam. Zo onverwachts. Onwerkelijk. Dit klopt niet.
Ik herinner me jou vooral als de stille klasgenoot met rotsvaste overtuigingen én de discipline om die door te trekken in alles wat je deed. Het was weinigen gegeven, zéker op die leeftijd. Je was echt een dénker.
In eerste kan hebben we nog wel eens afgesproken. Ik herinner me vooral een bezoekje aan jouw kot op Home Vermeylen. Je liet me er kennismaken met een soort veganistische boterhambeleg dat er niet meteen lekker uitzag, maar de gepassioneerde argumenten die je erbij gaf zouden zelfs de grootste vleeseter overtuigd hebben.
Tot slot, nog één ding dat ik me altijd van jou zal herinneren... Het is misschien iets kleins, maar toch heel persoonlijk. Je had het mooiste handschrift dat ik ken. Ik stond er telkens weer van versteld (en ik was misschien zelfs een beetje jaloers). Caligrafie in zijn puurste vorm. Dat zal niemand ontkennen. Mocht er iemand van jouw vrienden of familie een stukje in jouw handschrift naar deze mooi memoriam-site opladen, kijk ik er met plezier nog eens naar terug.
Vaarwel Els, het gaat je goed.
Ook al heb ik je niet gekend
toegevoegd door San, 24 juni 2008
Hey Els,
Ben gisteren vrij toevallig op je site terechtgekomen. Ik heb spijt dat ik je niet heb gekend, je leek een heel positief effect op mensen te hebben.
Vandaag heb ik dikwijls aan je gedacht en zie, ook ik wil even met je praten.
Hopelijk gaat het goed met je ginds in het grote onbekende...
Aan je ouders, je familie en al je vrienden wens ik heel veel sterkte toe. Mogen ze heel veel warmte voelen aan de herinneringen die ze aan jou hebben...
Vier weken
toegevoegd door Martine, 21 juni 2008
Hey meid,
vier weken al... de tijd gaat snel he... Hoewel ik je mis, besef ik wel dat dit vier weken zijn waarin je niet meer hebt geleden... En dat geeft me wel rust...
Liefs,
Martine
Dag Els
toegevoegd door Martine, 18 juni 2008
Hey Els,
gisteren had ik m'n laatste examen. En toen voelde ik weer in alle hevigheid wat het voor me betekent dat je er niet meer bent om dit te laten weten, een smsje te sturen, eindelijk tijd te hebben om met je af te spreken... Ik mis je, dat weet je wel.
Vrijdag heb ik stage-evaluatie. Ik zie ertegen op. Maar ik zal eraan denken dat jij ervan overtuigd bent dat ik een goeie psychologe zal zijn, wat mijn stagebegeleider er ook van zegt (en je weet het, hij is écht niet mijn type mens ;-) )
Ik kan het nog steeds niet bevatten dat je weg bent, Els.
Liefs,
Martine