Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
nog lang niet vergeten
toegevoegd door Elke V.R., 15 augustus 2008
Dag Els,
Het is nu al even - ja toch maar even - geleden dat we elkaar opnieuw ontmoetten op Caritas. Jij had me direct herkend. Ik jou ook. Toch duurde het even voor we met elkaar begonnen te praten.
Toen je verdwenen was, wist ik meteen dat je gestorven was. Maar toen de verpleging het vertelde die maandagavond, ben ik toch in huilen uitgebarsten. Zelfdoding is een trieste zaak. Ook ik ben er heel vaak toe verleid geweest, dus ik weet dat het onmogelijk te veroordelen valt, maar het blijft intriest.
Ik ben nog steeds op Caritas. Maar met mij gaat het steeds beter. Ik vind het nog steeds zo onrechtvaardig dat dat voor jou niet lukte. Ik kan er nog steeds boos om worden. Een andere patiënt zei eens dat je "te lief" was geweest. Om de één of andere reden blijft dat hangen. Je was inderdaad ontzettend zachtaardig. Misschien had je het gered als je wat harder was geweest. Ik ben ook erg gevoelig, maar ik heb ook een kant die keihard vecht, een rauwe kant. Mijn boosheid is tegelijkertijd een kwelling en een redmiddel. Nu ik zo goed omringd word in Caritas zie ik dat in boosheid levenskracht schuilt.
Je was een prachtige vrouw, iemand die de wereld mooier maakte. Ook je herinnering blijft mooi.
Ik zal nooit vergeten dat we de dingen met elkaar deelden die zoveel anderen niet kunnen begrijpen - gelukkig misschien. En ook de leuke dingen zal ik niet vergeten, weet je nog van de verpleegster die we ervan verdachten lesbisch te zijn?
Vlak voor je stierf zong ik een eerste versie van een liedje voor je. Het was gebaseerd op jouw gevoelens, hoe ik die heb begrepen. Als de demo ooit afgeraakt , post ik een betere versie hier ook op de website.
Ze hebben daar toch internet in de hemel? Hehehe...
Ik denk nog regelmatig aan je, want je was één van die mensen die ik extra mooi vond. Nee, een mensenleven lost niet zomaar in het niets op...
Bedankt voor alles wat je was!
. 1 Reactie op dit bericht . Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen
Twee maand...
toegevoegd door Martine, 24 juli 2008
Lieve Els,
al heel de dag loop ik aan je te denken... Twee maand is het al... of nog maar...
Een paar dagen geleden droomde ik van je. En toen ik wakker werd, was ik in de war. Want je was toch weg? Het blijft soms erg moeilijk te bevatten. En hoewel de tijd wel wonden heelt, blijf je eigenlijk altijd in mijn hoofd en in mijn hart wonen...
Liefs,
Martine
Over Leven
toegevoegd door Linda, 17 juli 2008
lieve Els, Jef en familie,
bedankt voor alle aangename ogenblikken die we samen besteed hebben, ik zal je blijven herinneren in schoonheid en wens deze herinneringen ook toe aan je familie en vrienden.
Zoals de dag
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft
(Toon Hermans)
Nooit gekend
toegevoegd door Lies, 9 juli 2008
Ik heb je gekend
Ik heb je nooit gekend
Ik heb je ooit ontmoet
Een keer of twee
Ik ken je gezicht niet
En toch spookt het al weken door mijn hoofd
Tranen steken mijn adem af
Belemmeren mijn geest
Ik ken je niet
Ik ken je wel
Weet wie je bent
En toch weer niet
Maar mis je toch
. 1 Reactie op dit bericht . Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen
Dag Els
toegevoegd door Martine, 4 juli 2008
Hey meid,
vanochtend viel het EVA magazine in mijn bus. Er staat een "in memoriam" in...
Stilaan zou het nu toch tot me moeten doordringen dat je weg bent, maar toch kan ik het moeilijk aanvaarden. Je laatste smsjes staan nog steeds in mijn gsm. Als ik ze zie, heb ik het gevoel dat je elk moment opnieuw kan sms'en. In mijn hoofd weet ik wel dat het niet kan, maar mijn hart wil niet volgen...
Ik heb vandaag trouwens deliberatie. Vanavond ken ik mijn resultaat. Dus ik studeer af...
Ah ja, en ik ben toegelaten tot de therapie-opleiding :-) Maar dat wist je al waarschijnlijk. Ik twijfel veel, maar er zijn mensen die in me geloven, ook jij, en ik probeer me daaraan op te trekken...
Ik wou dat het allemaal niet waar was, Els, dat je weg bent. Ik mis onze gesprekken enorm, elke dag...
Veel liefs,
Martine
de bibklas
toegevoegd door Nele, 1 juli 2008
dag Els,
Binnenkort zijn het weer gentse feesten. Natuurlijk ga ik iedereen van onze bib-klas optrommelen om enen (of wel iets meer) te gaan drinken en om te gaan salsa-dansen met Gert.
Je zal er niet bij zijn, en toch zal je bij ons zijn.
Nele
Afscheid nemen
toegevoegd door Niels Van Eetvelde, 28 juni 2008
Ik kreeg net als Katrien en zovelen van onze lichting op het college het infobladje binnen, een paar dagen terug. Wat vond ik het fijn om nog eens van al die mensen te horen wat ze gestudeerd hadden, waar ze terechtgekomen waren. Met wie ze hun leven verder opbouwden. Toen ik bij Els haar naam passeerde enkel die datum zag staan sloeg dit gevoel om in verbazing, en ongeloof. In mijn zoektocht naar antwoorden vond ik deze blog, waar ik mijn medeleven met de familie en vrienden van Els wil betonen.
Els was mijn klasgenote in de Latijnse, een 'stilleke', net zoals ik. We hadden niet zo veel contact, maar haar eigenzinnigheid en 'alternatieve' overtuigingen zijn me bijgebleven. Ook na het middelbaar ben ik haar nog een paar keer tegengekomen. Het bleef bij een korte, wederzijdse glimlach.
En toch... het blijft zo onwezenlijk en moeilijk te begrijpen dat ze er niet meer is. Zelfs al heb je nauwelijks contact meer met iemand, het maakt niet uit welke weg men uitgaat, maar je hoopt nooit dat het zo vergaat.
Lieve Els, ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je recht op had.
Mijn oprechte deelneming
Woorden schieten tekort....
toegevoegd door Sofie Van Mieghem, 27 juni 2008
Lieve familie,
Woorden schieten te kort, ik kreeg het niet neergeschreven al die tijd.
Ik kon niet aanwezig zijn op de begrafenis omdat ik die dag een opdracht had die ik niet kon verplaatsen of afzeggen.
Ik las dag na dag en week na week wat iedereen neerschreef op deze mooie site... maar zelf kon ik het niet!
Ik wist niet wat ik zou schrijven en hoe dan wel.
Ik begreep het niet en kon het niet vatten.
Het was ook al even geleden dat ik Els nog ontmoette. En plots was ze er niet meer!
Plots iemand kwijt,
zomaar verloren,
zomaar ineens
bij jullie vandaan.
Het lijkt altijd ergens anders
te gebeuren, maar was toch zo dichtbij...
De ballon zei 'KRAK' en weg was zij!
Het valt nog steeds niet te begrijpen dat je afscheid moest nemen.
Ik hoop dat jullie van vele lieve mensen steun en kracht mogen
blijven ondervinden om de donkere wolken weg te blazen
zodat de zon jullie kan verwarmen!
Innige deelneming!
GAIA
toegevoegd door Joost Vandeputte, 27 juni 2008
Hallo Els
Ik ben het Joost, één van je collega's in de bibliotheek. Ik wou hier een herinnering levend houden. We spraken over dierenrechten. Ik vertelde je over één van de eerste acties bij Gaia, de ponies op de kermis. Jij vertelde over jouw ervaring. Het heetst van de strijd, de actie met de veeboeren . Dat verschil is me altijd bijgebleven. Je bent er nu even niet. Maar ik weet zeker we zien elkaar nog. Dan kunnen we verder praten. Want ons gesprek is nog lang niet over.
Joost
Dag Els
toegevoegd door Katrien Verhofstadt, 25 juni 2008
Dag Els,
Ook van mij is het lang geleden dat je iets hebt gehoord. Te lang.
Ik kreeg vandaag "SLC 10 jaar later" in de bus, en zag onthutst het kruisje achter jouw naam. Zo onverwachts. Onwerkelijk. Dit klopt niet.
Ik herinner me jou vooral als de stille klasgenoot met rotsvaste overtuigingen én de discipline om die door te trekken in alles wat je deed. Het was weinigen gegeven, zéker op die leeftijd. Je was echt een dénker.
In eerste kan hebben we nog wel eens afgesproken. Ik herinner me vooral een bezoekje aan jouw kot op Home Vermeylen. Je liet me er kennismaken met een soort veganistische boterhambeleg dat er niet meteen lekker uitzag, maar de gepassioneerde argumenten die je erbij gaf zouden zelfs de grootste vleeseter overtuigd hebben.
Tot slot, nog één ding dat ik me altijd van jou zal herinneren... Het is misschien iets kleins, maar toch heel persoonlijk. Je had het mooiste handschrift dat ik ken. Ik stond er telkens weer van versteld (en ik was misschien zelfs een beetje jaloers). Caligrafie in zijn puurste vorm. Dat zal niemand ontkennen. Mocht er iemand van jouw vrienden of familie een stukje in jouw handschrift naar deze mooi memoriam-site opladen, kijk ik er met plezier nog eens naar terug.
Vaarwel Els, het gaat je goed.