Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
Dank je.
toegevoegd door Dietrich Muylaert, 2 juni 2008
Hoi Els,
Het was een mooie dienst voor je vandaag. Ik ben blij dat ik Jef even heb kunnen spreken en omarmen. Je hebt zo'n fijne familie.
Eindelijk voel ik me opgelucht.
Het was aangenaam om te zien hoeveel mensen je hebt beroerd.
Even was ik verward tijdens de dienst. Tja, ik had in geen jaren nog een kerkdienst bijgewoond en was helemaal niet vertrouwd met hoe kerkelijke uitvaarten in zijn werk gaan. Hoewel ik niet gelovig ben en niet zoveel boodschap heb aan woorden als god en van die dingen, troffen de woorden van je vrienden en familie me recht in het hart. Bijzonder mooi en ontroerend waren deze getuigenissen. Toch nodigden ook de bespiegelingen van de voorganger me uit tot reflectie. Ik heb aan je gedacht, heb gemijmerd. En, je hebt ons nog maar eens verwend met enkele van je vele talenten. Je pianospel en dichtkunst, waaruit een bijzonder gevoelige, liefhebbende, scherpzinnige Els ons tegemoet trad.
Weet je, ik heb de afgelopen week heel wat emoties ondergaan omtrent je heengaan. Het was een emotionele roller coaster. Een wervelwind. Een op en neer.
Enerzijds was er de schok, het intense verdriet dat dan plots doorbrak, heel eventjes ook wat boosheid. Zoals je wel eens boos kan zijn op iemand die je graag mag. Anderzijds was er ook steeds het respect voor je keuze, het vertrouwen in je dat je voor jezelf de beste keuze had gemaakt, en dus het opgelucht en blij zijn voor je omdat je lijdensweg over is.
Nu valt uitendelijk alles in zijn plooi.
Het was goed om daar met mensen, die je kende via EVA, bij jou te zijn, en elkaar te kunnen steunen als de tranen kwamen opzetten.
Het effect van je uitvaart is waarschijnlijk niet beter te vatten dan in dit beeld: naar je dienst onderweg, was het weer aan de grauwe kant, toen we de kerk uitkwamen, brak de zon door al dat grauwe heen en werden we heerlijk omarmd door het zachte, warme zonlicht, alsof jij, de kosmos, het leven, ons liefdevol kwam omarmen en liet weten dat alles goed was.
We hebben heerlijk gepraat, bijgepraat, over jouw gepraat, elkaar geknuffeld en gesteund.
B.t.w., nu weet ik dan ook wat een offergang is. :) Eén van die verwarrende dingen voor me. Het heeft dus niets met hosties te maken, da's de communie. :)
Els, als ik nu aan je denk, heb ik nog enkel een fijn gevoel, geen verdriet meer. Dat is trouwens ook wat jij ons wil nalaten, een fijn gevoel.
Dank je voor dat heerlijke gevoel.
Dikke knuffel!
nunca te olvidarè
toegevoegd door Kurt, 1 juni 2008
Els,
helaas heb ik je maar een korte periode gekend, en toch zag ik in jouw stille blik , die wens naar een intern geluk, een verlangen naar een liefdevolle en warme plaats, ik weet dat je niet weg bent, enkel ben je even weggegaan naar een wereld waar gedachten èèn worden met de kracht van die eeuwige liefde, ....
. Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen . Download bijlage (JPG)
Voor Dani en familie
toegevoegd door Christiane Volkaerts, 1 juni 2008
Dag Dani,
Leen belde me begin deze week het droevige nieuws.
Sindsdien spookt het ook door mijn hoofd.
Dus vroeg ik in een e-mailtje jouw adres om je een kaartje te sturen.
Haar antwoord kwam vandaag, maar ze raadde me ook aan de website van Els eens te bekijken.
Ik heb zojuist alles gelezen, gezien, gehoord.
Ontroerend, mooi, warm...
Els moet een prachtdochter zijn geweest!
Mijn kaartje stuur ik nu ook maar via deze weg.
Ik had enkele dagen geleden een klein tekstje geschreven met woorden die hopelijk een beetje troosten kunnen...
Een dochter die haar eigen dood heeft gewild?
Nee, waarschijnlijk eerder een dochter die niet méér leven kon.
Verdriet zet sterke richtingsaanwijzers uit.
En ergens stond géén stopteken dat kon beletten
dat zij de weg verloor...
Wat zeg je tegen diegenen die zoekend achterblijven?
Woorden schieten te kort.
Je begrijpt én je begrijpt niet,
Je weet én je weet zó weinig,
Je hoopt én je wanhoopt wellicht nog meer...
Hier lijkt ook geen tussenweg.
Er is niets tussen zin en géén zin.
Tenzij iemand je voortrekt
en belet dat je verdwaalt.
Jij hoeft alleen je hand uit te steken.
Géén mens hoeft zijn weg alleen te gaan...
Je vroegere collega gezinswetenschapper,
Christiane
herinnering aan Els
toegevoegd door Roggeman-Van den Broeck Linda, 1 juni 2008
Lieve Els,
we zien je graag, maar dat heb je altijd wel geweten hé.
Je was zo'n gelukkig kind (een denkertje , dat wel) want : je was omringd door de goede zorgen van een toegewijde mama, je droeg zorg voor de dieren en de natuur samen met je papa, je kon zo leuk ravotten met je broer en zus.
Wij met ons gezin, koesteren de tijd die je bij ons doorbracht samen met onze Saskia, en de bezoekjes die je ons bracht in gezelschap van je lievelingsdier: je witte geitje.
We dragen dit alles voor altijd mee in ons hart !
Rust nu maar , je hebt je moedige strijd gestreden maar waar je nu bent, kan je voor altijd gelukkig zijn.
Liefs,
Linda, in naam van de familie Roggeman.
Lieve Els
toegevoegd door je peter, 1 juni 2008
ik heb een gedicht gelezen van Kristel Cools dat verwoordt wat niet te verwoorden is :
Bibliotheek.
in de bibliotheek
van al mijn gissen
vind ik
een beeld
van helder licht
ik grijp met
lange vingers
het luchtige lege
vast
ik kan je niet
verwoorden
niet met duizend letters
Lieve Els ik hou van je en bid opdat je de rust mag vinden.
Lullaby for Els
toegevoegd door Leen De Haes, 1 juni 2008
Lieve Els, slaap zacht...
. Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen . Download bijlage (DOCX)
de tuin
toegevoegd door Sandrien Floré en Peter Holvoet en kinderen, 1 juni 2008
Dag Els,
Wij hebben je maar enkele keren ontmoet. De eerste keer was in de prachtige rozentuin thuis. Jij stond op een ladder fruit te plukken uit de boom. En toen dacht ik: "wat een knappe zus heeft Jef!" En daarom met dat beeld voor ogen in die prachtige tuin, een haikoe voor jou.
In de harde muur
vond de roos geen wortelgrond,
ze klimt erover.
Bart Mesotten
Afscheid 24 mei 2008
toegevoegd door mama, 1 juni 2008
6 uur 's ochtends
Mama,
Jaja, ik ben er
Heb je iets gegeten?
Juist een stuk chocolade
Eet 's morgens niet zoveel
Je stapte in de wagen
wat luttele handbagage om je schouder
je slaapzak onder de arm.
Je hebt toch een warme trui bij?
Aan zee kan het wel koud zijn.
Oh nee, die ben ik eigenlijk vergeten.
Zal ik terug rijden?
Neenee, want dan mis ik misschien mijn trein.
En heb je iets bij voor de regen?
Ik wou eigenlijk nog je k-way meevragen,
maar heb er niet meer aan gedacht
Als je kou hebt, koop dan maar een warme trui.
Het is al zolang geleden dat je nog iets nieuws hebt gekocht.
Je gaf me een zoen en stapte uit
Bedankt hé, zoals je altijd deed
Ik hoop dat je een prettig weekend mag hebben
Of toch zo prettig als mogelijk
Je keek nog even om, je wuifde
en stapte op de trein
die je reed naar de eeuwigheid
Je mama
. 1 Reactie op dit bericht . Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen
aan wie het leest
toegevoegd door Roel Hendrickx, 1 juni 2008
herinneringen aan Els
de eerste keer: komen opdagen bij basta, goed zo, meer vrouwen, want er waren er soms wat weinig, maar op dat moment floreerde het groepje. cowboy els op het witte paard. en niks was toeval. de naam van els, voor mij verbonden aan al die andere straffe madammen.
en dan een wilde roes op een avond in amsterdam. het begin van een mooi verhaal. ik dacht eraan, toen ik net las over de rustige els in de zovele andere herinneringen hieronder. ik weet ook anders.
ik durfde deze teksten niet lezen, de vorige dagen, uit angst voor mijn eigen zwakte. maar het valt wel mee over je te schrijven, els, het voelt beter dan treuren.
muziek was er altijd om ons te binden.
misschien was het meest intensieve moment het verrassingsconcert dat els voor veerle organiseerde, in het diepste geheim, waar ik zo graag in mee heb gezongen. stom van verbazing, over zoveel durf en doorzetting, creativiteit, liefde. de zachte leidende hand zorgde ervoor.
het was niet de enige keer ook dat ik verwonderd was, want het ene project kwam na het andere.
de kleur van liefde in het leven, en de smaak van pastinaak en noten in een champignon, of van een banaan in soep...
ik heb spijt van veel dingen. in de eerste plaats van de lange afstand tussen ons toen het minder goed ging. het knaagt aan mij.
ik hou je herinnering bij mij, je was te sterk om te vergeten.
dankbaar
toegevoegd door Geert Ghyssaert, 31 mei 2008
Lieve Els,
…nog elke dag wil ik je bellen. Ik grijp naar m’n gsm, maar durf niet.
Stel dat het waar is: dat je niet meer opneemt. Altijd was je er. Ik mocht je bellen, met je afspreken en naar je luisteren. Je stem horen, je glimlach zien, je creativiteit en rust bewonderen, …
…ik heb het je niet met zoveel woorden gezegd, maar ik was fier dat onze relatie naar zo’n vriendschap kon groeien. Dankjewel lieve Els! Ik koester dat voor altijd.
…ik ben ervan overtuigd dat je velen hun hart veroverde met zoveel mooie karaktertrekken die van je een prachtpersoon maakten.
…ik duimde dat je gauw beter werd. De strijd was hard, maar ik hoorde je met trots terug kleine plannen maken. Je was een vechter, moge je nu rust vinden.
...ik hoop dat ik snel een andere weg vind om je te bereiken. In mijn eigen hart vind ik alvast een pak mooie herinneringen aan jou en je familie. Ook deze blog getuigt ervan. Ik hoop dat ieder hier (net als ik) troost kan vinden.
…let goed op je familie, je vrienden en kennissen. Laat hen je herinneren met mooie dingen.
tot maandag, x!