Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
Dankjewel
toegevoegd door An Rosiers, 29 mei 2008
Lieve Els,
dankjewel voor de mooie stenen die je voor EVA hebt gelegd.
we bouwen verder,
an en frederik
Hoop en geloof
toegevoegd door Anne-Marie en Gert, 29 mei 2008
Lieve Els,
Weet je nog die keer dat we met ons gezinnetje en "Tante Mia" bij jou thuis op bezoek waren? Ook dan speelde je piano ... voor onze Mattheas.
Zelf heb ik in de tussentijd ook enorm veel dieptes gekend. Nu ik er, eigenlijk pas sinds een maand, echt uit ben, hoor ik dit, van jou, van wat moeilijk uit te spreken is, van een radicale beslissing... Nu wil ik leven. Stilaan echt beginnen leven. Nu begin ik er meer en meer in te geloven. Maar dat was te moeilijk voor jou hé. Ik hoop en geloof dat je nu rust kent. Vaarwel...
Dag Els
toegevoegd door Sven Sterken, 29 mei 2008
dag Els, ik ben totaal verrast door het bericht van je verdwijnen. Ik kende je helemaal niet zo goed, maar toch ben ik je op verschillende momenten en plaatsen tegengekomen: als medestudente van mijn zus Evelien aan het conservatorium, als zus van Jef, in de architectuurbibliotheek van de UGent. Ik zal die herinneringen nu zorgvuldig opbergen om ze te bewaren.
Sterkte aan je familie en vrienden.
lang geleden maar toch niet vergeten!
toegevoegd door Christine Hannes, 29 mei 2008
Hey Els, Jef en familie,
Lang geleden reeds, die tijd bij GAIA.
Samen actie voeren voor een gemeenschappelijk doel, gedeelde idealen.
Mekaar door het dagelijkse leven uit het oog verloren.
Je af en toe gezien in je habitat bij EVA.
Altijd weer dat hartelijke contact, met diep wederzijds respect.
Want wij zijn bondgenoten in onze idealen!
Ik kende je niet goed en zag je niet veel meer de laatste jaren.
Toch heeft je dood me heel hard aangegrepen!
Veel sterkte en steun voor je familie. Je hebt iets betekend, voor meer mensen dan je denkt. Je zal dan ook niet snel vergeten worden!
dag Els!
toegevoegd door Andy en Elena, 29 mei 2008
dag Els !
Alle liefste groeten !
Wij.
testament van Bram Vermeulen
toegevoegd door een ex-collega, 29 mei 2008
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten
En als ik doodga, treur maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten
Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten
bram wist het mooi te verwoorden
we gaan je missen els, maar je vergeten doen we niet
Lieve Els
toegevoegd door Didi, 29 mei 2008
Als alle schuilhoeken
van het bewustzijn zijn verkend
alle vluchtwegen zijn doorlopen
alle wijsheidsboeken zijn gelezen
geen enkel boek meer bevredigen kan
als alle tempels zijn bezocht
alle riten en ceremonies zijn beleefd,
kan de laatste projectie
-God-
worden ingetrokken
en het bestaan
in alle naaktheid worden geschouwd
zoals het altijd is geweest.
De doden zullen opstaan in jezelf.
In jezelf zullen alle heilanden vervluchtigen
wordt het einde der tijden voltooid
alle begin weggevaagd
stervend in het eigen einde
en de lange verhalen tussen begin en einde
door traditie en geloof in stand gehouden
zullen verpulveren tot stof.
Els , je bent een fijne meid
Do not stand at my grave and weep
toegevoegd door Tobias, 29 mei 2008
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!
Zij en de tijd
toegevoegd door Jef Vervoort, 29 mei 2008
de tijd tikt op m'n schouder
vandaag is hij er nog voor me
morgen misschien niet
soms vergeet ik hem wel eens
terwijl ie er toch is
misschien rent hij ook sneller
dan ik ooit zal kunnen
of blijft ie staan
aan de tweesprong van m'n leven
maar zolang ik leef
maakt de tijd
tijd voor me
vluchtig tikt zij op m'n schouder
vandaag heeft ze even
morgen niet
ze stapt in de racecar
ik neem de lada
het kruispunt van onze wegen
ligt op bochten waar zij even remt
wezenloos bekijk ik haar bandensporen
droom van doodlopende straatjes
maar zolang zij leeft
zolang ik leef
minstens
tikt de tijd voorbij
Els Vervoort, 2004