Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
Beste Ludo, Dani, Jef en Tine
toegevoegd door Linda Bolckmans, 30 mei 2008
Het is mooi de site van Els te bekijken. Zoveel toffe ervaringen, engagementen, jeugdige herinneringen die gedeeeld worden. Els heeft veel betekend voor haar leeftijdsgenoten, collega´s ...
Wij kennen haar natuurlijk niet zo, wij kennen haar alleen omdat ze jullie dochter is...
Beste Ludo en Dani, Els heeft ook voor jullie veel betekend. Ge hebt haar kansen gegeven, vertrouwen gegeven, ge hebt haar gesteund, met haar gepraat en geredeneerd. Ik weet zeker dat ze dit en het veilige en warme nest dat ze thuis vond wist te waarderen. Jullie waren meer dan goede ouders voor haar.
Wat kunnen wij jullie wensen ?? Ook wij zijn bevangen door verdriet ...
Wij wensen jullie dat je doorheen de leegte, doorheen het gemis en de droefheid die je nu ervaart 'ontvankelijk' moogt blijven voor het leven, dat er iets of iemand is die je blijvend mag inspireren.
...'laat niet een tweede dood over ons komen'...
Ik weet zeker dat dit Els' grootste wens is en ook die van je kinderen en kleinkinderen.
Ludo en Dani, wij duimen voot jullie !!
Van harte, Dirk en Linda Michielsen-Bolckmans
Voor Els haar zus tine
toegevoegd door Anniek Leyseele, 30 mei 2008
Hoi Tine, sorry ik had het in mijn brief aan Els erover dat ze goed moest zorgen voor haar broer, ouders en familie, maar uiteraard ook voor jou. Haar zus. Ik was je vergeten, sorry. Ik heb je nooit gekend, maar Els heeft wel vaak fier foto s van jou aan mij getoond. Ik geloof dat je toen in het buitenland zat of zo. Ik herinner me nog goed die foto.
Ook voor jou betuig ik mijn heel diep medeleven en hoop ik ook dat de pijn in je hart snel plaats kan maken voor deugddoende herinneringen.
liefs Anniek
Brief
toegevoegd door Anniek Leyseele, 30 mei 2008
Hey Els,
hoe gaat het eigenlijk met je? Veel te lang geleden... Ha, dacht je soms dat ik je vergeten was??? Neen, lieve Els. Dat mag je niet denken.
Sterker nog ik was de laatste maanden zo veel aan je aan het denken. Was je me aan het roepen dan? hehe
Onlangs nog je verjaardag. Ik schrijf haar een kaartje dacht ik, of nee toch niet, ze woont toch al lang niet meer in de zakstraat 110... En dan dacht ik, ach ik wacht er nog wat mee, ik heb nog tijd, zoek wel op waar ze woont en ga gewoon naar haar toe...
Ik ben te laat. Sorry Els.
Of toch niet, hoor je me nog? Het gaat goed met me. Ik ben niet meer met Peter, maar heb je nog zoveel te vertellen. Weet je wat ik nu doe Els, ik dans...ik dans.
Je hebt me doen schrikken. Ik had dit slechte nieuws nooit verwacht. Het doet zo raar... Maar zoals jij altijd al nadacht, zal je dit ook wel goed doordacht hebben en wellicht is het daar nog niet zo slecht aan de overkant. Nu leef je eeuwig voort en zal je altijd blijven lachen daar boven. Ik zwaai naar je en zeg je:
Hey Els ,ken je mij nog. hihi. Ik ben zo blij dat het zo goed gaat met je!
Ik heb nog steeds je cassettebandje dat je voor me opnam. Ik luister er nu naar. Weet je nog hoe ik elke keer weer vroeg om piano voor me te spelen? Jij dan altijd eerst iets wat tegenspruttelend maar dan toch, steeds op je beste kunnen, speelde je. Oooh heerlijk, het was echt muziek! Ik genieten, jij spelen en achteraf altijd een klein opmerkinkje erbij van wat fout was gegaan. Maar ik was dan al lang aan het dromen.
En je geitjes, hoe we steeds uren buiten bij hen doorbrachten, hoe we lachten om ze, omdat ze op je leken. haha en hoe ze je steeds plezier gaven met hun eigen karaktertje. Micky en Witje. En kwaad dat je was, omdat de wetgeving venieuwt was en je ze een chip moest inplanten. Heb je dat ooit gedaan? nee zeker.
Weet je nog hoe je pony mij ook steeds omverliep in het "dennebos"?
Hoe leuk het was als we buiten in de tuin groenteburgers maakten op een kampvuurtje? Alles was altijd van superkwaliteit bij jou.
En het rubberbootje, weet je dat nog. Varen met je rubberbootje op de vaart vlak bij je en wij maar roeien...
En dan op school, uren hebben we altijd samen doorgebracht pratend op de collegekoer samen met anderen... Winny, Karen,...
Hoe ik steeds kwam klagen over mijn bijlessen Frans en hoe je steeds moest lachen omdat ik de tekst weer eens helemaal verkeerd begrepen had...
En dan later studeerden we, jij filosofie, ik poogde (hehe) biologie. Ik kwam hamburgers eten op de Gense feesten bij je en luisterde naar je filosofische redeneringen op je kot...Maar dan om een of andere reden verloren we elkaar uit het oog hé. Wat jammer, maar nu ben ik hier terug.
Els, je bent een engel nu, ik weet het zeker. Pas goed op je broer, je ouders je familie. Dat de pijn in hun hart snel plaats mag maken voor deugddoende herinneringen. Laat hen weten dat het prima met je gaat en doe de groetjes aan je geitje en aan alles en iedereen die je daar tegenkomt.
Dat al onze herinneringen je een mooie glimlach bezorgen en dat je die voor altijd behoudt.
Tot ziens
veel liefs Anniek
Vaarwel Els
toegevoegd door Helga, 30 mei 2008
Liefste Els,
Ik heb je niet erg goed gekend, maar als ik je gezicht voor me haal, dan zie ik steeds weer die glimlach. Ik kende je vooral van EVA, en hoe je daar een prachtig infocentrum creerde, gedreven en steeds met de glimlach. Je naam zal voor altijd met EVA verbonden blijven.
Ik wens je het allerbeste waar je nu bent. En groet je terug met een glimlach..
Liefs,
Helga
Voor tine en haar familie...
toegevoegd door Els Heene, 30 mei 2008
Lieve Tine, ik heb je zus helaas niet gekend maar als ik de voorgaande berichten lees was ze net zoals jij warm en geliefd. Ik wil bij deze oprecht deelnemen in het verdriet omwille van dit grote verlies, en wens jullie alles wat jullie nodig hebben om dit te verwerken. Als ik iets kan doen, om het even wat, aarzel niet...
dikke zoen
Els Vervoort - Knock Out Girl With a Mission
toegevoegd door Dietrich Muylaert, 30 mei 2008
Hey Els,
Ik herinner me nog toen ik je voor het eerst zag, bij EVA.
Ik dacht, verduiveld wat een knappe - ach, wie hou ik voor de gek, ik gebruik dat woord "verduiveld" enkel wanneer ik schrijf en er bestaat géén man die zo'n innerlijke monoloog voert. Maar het vertolkt beknopt wat ik voelde.
Dus, ik dacht, verduiveld, wat een knappe. Je denkt zo van die dingen als je door testosteron wordt aangedreven. Dan kan je die gedachten soms niet tegenhouden. Althans, ik niet. Een zwakte van me.
Het zat hem in je manier van bewegen. (Ik zie je voor me, wanneer je 's middags tijdens de pauze van je werk voor de Ugent, op het EVA-kantoor komt middagmalen. Je eet een appel, terwijl je aan een zware, houten, geblokte tafel een magazine doorbladert. Je keert een pagina. Zò.)
Het zat hem in je houding, je manier van kijken, van nadenken. Je blik, open... klaar... direct... inteligent... schrander. Dat vond ik markant trouwens, je directe oogopslag, zo van "BAM".
Het zat hem ook in dingen als je kapsel en de kleren die je droeg, waar, voor mij, creativiteit en een artistieke ziel uit sprak... en dan had je nog geen woord gesproken!
Natuurlijk wordt dat alles versterkt, wanneer iemand als jij, waaraan je je bij het eerste contact vergaapt, tot je spreekt en je omzweefd wordt door woorden zonder overdadige ornamenten, maar met afgewogen betekenis, die langs je strelen. Zo, langs je ruggegraat. En dan je oren inglijden. Heldere, nuchtere woorden, ondubbelzinnig, geen gram te veel. Kennis verheft. Verheffen doe je niet met beton, keien of schroot. Verheffen doe je met lichte, zwevende dingen zoals afgewogen, betekenisvolle, heldere woorden. Woorden zoals de jouwe. En zoals al die woorden die je verzamelt, geordend en gecatalogeerd hebt voor EVA. Niet echt voor EVA, maar die jij toegankelijk en vindbaar gemaakt hebt voor ieder die wil, voor ieder die zoekt. Je tastbare en blijvende nalatenschap voor iedereen.
Ik ben geraakt door je engagement.
Die hormonale piek van in het begin ging uiteindelijk wel over, hoor, maar er bleef toch een lichte tinteling hangen. Tja, kon ik weten dat je een vriendin had? Ik ga er steeds vanuit dat leuke mensen, zoals jij, single zijn. Behalve wanneer ik me down voel. Dan hebben ze allemaal een partner en zit ik in een hoekje wat zielig te grienen. :) Maar om dat alles gaat het me niet. Het gaat erom dat je me geraakt hebt met je prachtige persoonlijkheid.
onwerkelijk
toegevoegd door Martine, 30 mei 2008
hey meid...
het is zo onbevattelijk voor mij dat jij er niet meer bent...
ik voel mij heel erg bevoorrecht dat ik je ken...
ik keek er zo naar uit om na mijn examens meer tijd met je door de brengen...
hoepa heeft hier een fijne thuis gevonden (je moet veel zachte warme groeten hebben)
en de vogeltjes bouwen hier hun nestje
en jij woont voor altijd, in de oneindigheid, in mijn hart
liefs
Martine
Stilstaan
toegevoegd door Femke Vindevogel, 30 mei 2008
Dit bedoelt men dus met stilstaan. De tijd staat stil. Geuren ebben weg. Geluiden nemen af. Beelden gaan in slow motion. Ik sta stil bij jou. Bij je nuchter intellect, je empathie, je lieve glimlach en ogen wanneer je luistert. Je guitige lach. Je droge humor. Bij het appelsap uit je vader zijn tuin, die je onlangs zo trots voor me inschonk. Ik hield zoveel van je, Els. Al heb ik dat niet altijd met zoveel woorden gezegd. Er waren veel dingen waarin we elkaar vonden. Poëzie, muziek, kunst, boeken,... zoveel dingen verenigd die men zelden in één persoon vind. Ik heb het niet altijd gezegd, maar ik hoop dat je het voelde.
Het leven is hard, jou kennen maakte het zachter voor me. Ik voelde me begrepen door je. Ik mis je. Ontzettend veel. Ik sta stil bij je. Ik zie je graag.
testament
toegevoegd door annie vanhoutte, 29 mei 2008
dag Els, ik kende je niet zo goed, zag je niet zoveel, hield van je via Fredie en Jef maar niettemin heb je me geraakt en ontroerd.
Acht jaar geleden stierf een vriend die me het geschenk gaf hem tot het einde nabij te mogen zijn. Hij was een man van liefde en van geest en van geloof, hij was vooral een mens.
Zonder woorden, daarvoor had hij geen kracht meer , heeft hij mij zijn testament van zorg en liefde toevertrouwd .
De pijn en het gemis is kracht en tederheid geworden en teken van zijn leven dat ik mag vervolledigen in de tijd.
Lieve Els ik denk dat jij , met jouw strijd op leven en dood, voor wie jou heeft gekend een testament kan zijn ten leven.
"Ten Paradijze"
Goede reis
toegevoegd door Anne-Lise Van der Meulen, 29 mei 2008
We zullen je missen...