Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
Denkend aan Els en Tom
toegevoegd door Je mama, 11 augustus 2009
Zingen is tweemaal bidden
Zingen is praten met jou Els
Mijn wekelijkse vitamientjes voor het hart...
Maar deze zondag wou het echt niet lukken
Voelde me een beetje ellendig en triest
Mijn stem stokte
De toon bleef ondermaats
Na de mis bekroop me het verlangen om even langs het kerkhof te lopen
Voorzichtig betrad ik de asweide
streelde zacht het gras waar vorig jaar jouw as werd uitgestrooid
Er bloeidden ontelbare klaver-bloempjes
symbool van leven en geluk
Nee, je bent niet echt dood, dacht ik
Uit jouw as heeft Moeder Natuur nieuw leven gewekt...
Nu nog even gedag zeggen bij Tom, een buurjongen die enkele maanden na de dood van Els omkwam in een tragisch auto-ongeval
Terwijl ik daar stond te mijmeren hoorde ik in de verte voetstappen op het grind
Nog iemand die treurt om een geliefde, dacht ik
Ik had niet eens gemerkt dat die voetstappen mijn richting uitkwamen
tot ze vlakbij me halt hielden
Het was Mieke, de zus van Tom...
Huilend vielen we elkaar i n de armen
Verdriet is zo universeel, zo herkenbaar, zo bindend...
Door onze tranen heen haalden we vakantieherinneringen boven uit een ververvlogen onbezorgde kindertijd
Toen het leven nog een sprookje leek met een voorspelbaar happy end...
De vaak pas verdreven uit de oogjes
Haartjes soms nog een beetje wirwar...
Is Els al wakker?
Mieke en Tom, toen al onafscheidelijk, samen met Els, die lieve, zachte kinderjuf...
Kampvuurtje maken
wat kokkerellen
gezelschapsspelletjes
waterpret
soms ook een beetje speelse plagerijen van Tom...
Het stoort toch niet he dat ze zo vaak bij jullie zitten, hoor ik jullie mama nog zeggen, bang dat jullie me tot last waren...
Nee hoor, integendeel, zei ik
Wat heb ik toen genoten van dat eenvoudige, simpele kindergeluk
Eeuwigheidsmomenten die ik koester in mijn herinnering en nu als balsem dient voor mijn diepe zielepijn ...
Verleden en heden smolten samen en brachtten ons terug bij de werkelijkheid
Ik nam afscheid van Mieke en liet haar alleen in stilte achter met Tom...
later maar nog steeds
toegevoegd door tobias, 11 juni 2009
dag els, en familie,
je blijft hier verderleven bij ons op kantoor, en toont jezelf telkens wanneer iemand een boek uitleent :-)
1 jaar al
toegevoegd door maryse, 27 mei 2009
niet te geloven dat het alweer een jaar geleden is dat je ons verliet, maar de herinneringen blijven helder en aanwezig
voor Els
toegevoegd door Rita, 25 mei 2009
Het is het beeld in onze geest
dat ons aan onze verloren schatten bindt,
maar het is het verlies dat dat beeld vormt
Colette
Dis, quand reviendras-tu?
toegevoegd door Mieken, 25 mei 2009
Voilà combien de jours, voilà combien de nuits,
Voilà combien de temps que tu es reparti,
Tu m'as dit cette fois, c'est le dernier voyage,
Pour nos cœurs déchirés, c'est le dernier naufrage,
Au printemps, tu verras, je serai de retour,
Le printemps, c'est joli pour se parler d'amour,
Nous irons voir ensemble les jardins refleuris (...)
Barbara
Het ga je goed.. dat wens ik je !!
toegevoegd door Liesbeth Beckers, 24 mei 2009
Het was heel toevallig dat ik net nog eens op jouw site terecht kwam .. en net vandaag is het precies één jaar geleden al dat je het aardse leven achter je liet .. je nieuwe leven aan 'de andere kant' opnam ...
En hoewel ik je niet zo goed gekend heb, heb ik in dit afgelopen jaar regelmatig aan je gedacht, op een mooie manier.... Ik wens dat het je goed mag gaan .. dat je rust en antwoorden gevonden mag hebben .. en ik wens je familie en vele vrienden een beetje 'be'rusting ook al zal deze dag misschien even een beetje moeilijker zijn.
lieve groeten
Dag lieve Els,
toegevoegd door mama, 24 mei 2009
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat je de stap naar de dood hebt gezet
Sindsdien ging er geen dag voorbij dat we niet aan jou hebben gedacht
Geen dag dat we je niet hebben gemist
Ondanks alle verdriet en pijn
hebben we geleerd de dingen te aanvaarden zoals ze zijn
zonder bitterheid
wetende dat het fout zou zijn te verlangen dat jij nog langer had moeten lijden om onszelf de pijn van het afscheidnemen te besparen...
Liefs,
je mama
Ik vraag me af...
toegevoegd door Martine, 24 mei 2009
Lieve Els,
ik vraag me af wat ik vandaag moet voelen en denken... Enerzijds is het een trieste dag voor mij. Wat hadden we allemaal nog in het voorbije jaar met elkaar kunnen delen als niet... Ik mis je nog steeds...
Anderzijds heb ik ook het gevoel dat vandaag de eerste verjaardag is van jouw bevrijding. Er zijn grenzen aan wat een mens lijden kan... En dan gun ik jou de rust, ondanks mijn eigen gemis.
Ik hoop dat je - waar je ook bent - vandaag echt de gelegenheid hebt om te vieren dat jouw lijden een einde heeft gekend.
Heel veel liefs,
Martine
Jaar
toegevoegd door Femke Vindevogel, 20 mei 2009
Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan je. Ik mis je. En hoe dichter 24/05 komt, hoe slechter ik me voel. Het is nog zo vers, zo gisteren... Het maakt me bang hoe snel alles gaat en hoeveel ik al heb gedacht: dat wil ik aan Els vertellen...
Kinderlijke eenvoud
toegevoegd door mama, 25 april 2009
Woensdag 22 april
wekelijkse opa en omadag voor Reinout en Lander
Het was een stralende zonnige lentedag
nog net iets te fris voor een fietstochtje
maar een bezoekje aan de speeltuin kon dan weer net wel
Speeltuig op
speeltuig af
dolle pret
solitair of eendrachtig samenspel
hun geluk
ons geluk
kon niet op
Op onze terugweg liepen we over het jonge malse gras
waarin wel duizenden voorjaarsbloemen priemden
madeliefjes, paardebloemen...
ook reeds enkele uitgebloeid
Reinout plukte er eentje af
Als je ze in één adem kunt uitblazen mag je een wens doen, zei ik...
En komt die dan altijd uit...
Nee, zei ik, ze moet naruurlijk ook wel redelijk zijn...
Als we nu zouden wensen dat tante Els...
En in gedachten zag ik mezelf wel duizend paardebloemen uitblazen
met slechts één onredelijke wens...