Hier herinneren we Els. Een warme uitnodiging om nog even bij Els te zijn met een geschreven bericht, een foto of een geluidsfragment.
to blog or not to blog
toegevoegd door Mieken, 14 oktober 2008
dag Els
Prangende vraag : indien dit het tijdperk van VW was, zou zij een (persoonlijke) blog hebben? Ja. Of nee? Denk er eens goed over na.
Ik vang je conclusie wel op.
Denken aan jou
toegevoegd door didi, 10 oktober 2008
Lieve Els,
Denken aan jou geeft mij telkens weer een warm gevoel en tovert een zachte glimlach op mijn gezicht. Ik ben erg gelukkig in dit leven en jij hebt mij doen inzien dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Dank daarvoor. Op de één of andere manier duik jij af en toe op in mijn leven, en dat doet deugd.
Hey meid!
toegevoegd door Martine, 23 september 2008
Dag Els!
Morgen vier maanden al... De tijd gaat snel, de wereld draait verder zonder jou, maar ik mis jou enorm. Ik denk wel elke dag aan jou, zou graag nog eens praten over de dingen die ons bezighouden, ik heb er nood aan, maar het kan niet.
Waarom kan je eigenlijk niet gewoon terugkomen? Waarom is het zo definitief?
Liefs,
Martine
xoxoxo
toegevoegd door Dietrich Muylaert, 16 september 2008
Dag Els!
dag els
toegevoegd door leen van rijsselberghe, 29 augustus 2008
Dag els,
we zaten op dezelfde middelbare school. Ik kende jou vooral via annelies, jouw vriendin sinds de lagere school. Jullie fietsten elke dag van sinaai naar lokeren. Op het college gingen jullie elk jullie eigen gang; jullie bouwden elk een eigen karakter en een eigen vriendenkring uit, maar 's avonds fietsten jullie telkens weer samen naar huis, zes jaar lang. Jullie evolueerden elk een andere richting uit, maar jullie vriendschap evolueerde mee.
Mijn meest levendige herinnering aan jou is die in de rol van "inbreker" tijdens een logeerpartij in het ouderlijk huis van annelies. Op vraag van annelies kwam jij ons 's avonds schrik aanjagen, en dat leidde tot hectische taferelen. Ik ging je ei zo na te lijf met een kersenontpitter die ik uit een schuif gegrist had. De ontlading was groot toen jij die "inbreker" bleek te zijn. Jij leek onze drukte vanop een afstandje wel te appreciëren, maar liet je zelf niet zo meeslepen door ons gejoel.
Ik zag je de laatste keer op de trouw van wouter en annelies. Daarna hoorde ik via annelies geregeld hoe het met je ging. Soms goed, soms echt slecht. Ik vond het zeer confronterend om enkele weken geleden te horen dat je een einde aan je leven had gemaakt. Die machteloosheid...
Het heeft me erg geraakt.
Ik wens iedereen die je graag, je familie en je dichte vrienden, veel sterkte toe.
nog niet vergeten
toegevoegd door Kristof Leyseele, 28 augustus 2008
Hoi Els,
het is nu al een tijdje geleden dat mijn zus (Anniek) met het nieuws afkwam van je dood... Ik was een beetje geschrokken om eerlijk te zijn... Heel goed kende ik je niet maar je bent toch een paar keer bij ons thuis geweest en dus was ik toch een beetje aangedaan door jouw verhaal... Ik heb deze site van in het begin gevolgd, maar vond het steeds zo raar om hier iets op te zetten omdat je me eigenlijk niet zo goed kende en ik jou ook niet... Maar met dit berichtje wil ik je toch laten weten dat je nog steeds niet vergeten bent en ik nog af en toe eens aan je denk, alhoewel je voor mij niet zo'n bekende bent...
email
toegevoegd door Nele, 21 augustus 2008
En eventjes heb ik niet aan jou gedacht.
En toen stuurde ik een mail naar de klas
en even later kreeg volgende mail in mn mailbox "This is an automatically generated Delivery Status Notification. Delivery to the following recipients failed. elsvervoort@telenet.be"
en toen voelde ik ineens weer iets knappen vanbinnen
nog lang niet vergeten
toegevoegd door Elke V.R., 15 augustus 2008
Dag Els,
Het is nu al even - ja toch maar even - geleden dat we elkaar opnieuw ontmoetten op Caritas. Jij had me direct herkend. Ik jou ook. Toch duurde het even voor we met elkaar begonnen te praten.
Toen je verdwenen was, wist ik meteen dat je gestorven was. Maar toen de verpleging het vertelde die maandagavond, ben ik toch in huilen uitgebarsten. Zelfdoding is een trieste zaak. Ook ik ben er heel vaak toe verleid geweest, dus ik weet dat het onmogelijk te veroordelen valt, maar het blijft intriest.
Ik ben nog steeds op Caritas. Maar met mij gaat het steeds beter. Ik vind het nog steeds zo onrechtvaardig dat dat voor jou niet lukte. Ik kan er nog steeds boos om worden. Een andere patiënt zei eens dat je "te lief" was geweest. Om de één of andere reden blijft dat hangen. Je was inderdaad ontzettend zachtaardig. Misschien had je het gered als je wat harder was geweest. Ik ben ook erg gevoelig, maar ik heb ook een kant die keihard vecht, een rauwe kant. Mijn boosheid is tegelijkertijd een kwelling en een redmiddel. Nu ik zo goed omringd word in Caritas zie ik dat in boosheid levenskracht schuilt.
Je was een prachtige vrouw, iemand die de wereld mooier maakte. Ook je herinnering blijft mooi.
Ik zal nooit vergeten dat we de dingen met elkaar deelden die zoveel anderen niet kunnen begrijpen - gelukkig misschien. En ook de leuke dingen zal ik niet vergeten, weet je nog van de verpleegster die we ervan verdachten lesbisch te zijn?
Vlak voor je stierf zong ik een eerste versie van een liedje voor je. Het was gebaseerd op jouw gevoelens, hoe ik die heb begrepen. Als de demo ooit afgeraakt , post ik een betere versie hier ook op de website.
Ze hebben daar toch internet in de hemel? Hehehe...
Ik denk nog regelmatig aan je, want je was één van die mensen die ik extra mooi vond. Nee, een mensenleven lost niet zomaar in het niets op...
Bedankt voor alles wat je was!
. 1 Reactie op dit bericht . Reageren op dit bericht . Nieuw bericht toevoegen
Twee maand...
toegevoegd door Martine, 24 juli 2008
Lieve Els,
al heel de dag loop ik aan je te denken... Twee maand is het al... of nog maar...
Een paar dagen geleden droomde ik van je. En toen ik wakker werd, was ik in de war. Want je was toch weg? Het blijft soms erg moeilijk te bevatten. En hoewel de tijd wel wonden heelt, blijf je eigenlijk altijd in mijn hoofd en in mijn hart wonen...
Liefs,
Martine
Over Leven
toegevoegd door Linda, 17 juli 2008
lieve Els, Jef en familie,
bedankt voor alle aangename ogenblikken die we samen besteed hebben, ik zal je blijven herinneren in schoonheid en wens deze herinneringen ook toe aan je familie en vrienden.
Zoals de dag
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft
(Toon Hermans)